Arthass

Wokal typowy dla oldschoolowego heavy metalu - love or hate, ale riffy na tym albumie to top wszechczasów w metalu.

Połączenie estetyki emo ze spazmatycznością post-hardcore. Lubię.

Dobry ten ich album. Nie spodziewałem się wiele po zespole z metką typowego mainstream metalcore, a jednak dobrze się słucha. "Before the truth will set you free, it'll piss you off!"

Odkopuję temat, bo ciekawy z punktu widzenia potencjalnej dyskusji. Avant-garde? Raczej skłaniałbym się ku takim zespołom - choć to nadal bardziej eksperymentalne formy rocka. Prawdziwy avant-garde to porzucenie konwencjonalnej struktury muzycznej, konwencjonalnych instrumentów, konwencjonalnych metod rejestracji i przetwarzania dźwięku. Większość tego co słuchamy może na jakimś z tych poziomów wplatać avant-gardowe estetyki - co samo w sobie jest też paradoksalnym stwierdzeniem, bo avant-garde nie posiada właśnie żadnej charakterystycznej estetyki poza tym, że jest "czymś innym" niż reszta muzyki będąca wynikiem naturalnej ewolucji muzyki naszej ludzkiej cywilizacji. Taka jest mniej więcej różnica między gatunkami eksperymentalnymi, a avant-garde. Eksperymentalna estetyka ma źródło w ruchach free-movement jazz, czyli wszystko co bawi się w ten sposób ramami wybranych gatunków można nazwać muzyką eksperymentalną. Avant-garde - teoretycznie - jest poza ramami reszty gatunków. W praktyce, jest to bardzo mglisto zdefiniowany termin, bo jego ocena jest powiązana z kontekstem czasów. W kontekście swoich czasów można było nazwać muzykę wybranych artystów muzyki klasycznej jako avant-garde. W dzisiejszych czasach nazywamy ich muzykę... klasyczną, co jest antytezą terminu avant-garde. Z drugiej strony istnieją współczesne warianty muzyki klasycznej często określane jako avant-gardowe np. Penderecki. Avant-garde może być stosowany w dwóch rozumieniach - jako odrębny gatunek muzyczny, a nawet nie gatunek tylko odrębna "wersja" muzyki i jako element estetyki muzycznej (podobnie jak terminy "progresywny", "post", "eksperymentalny", "lo-fi", "alternatywny", "psychodeliczny" itd.) w tym wypadku szukającej odrębnego wyrazu muzycznego. Nazywanie klasyki gatunków muzycznych awangardą jest absolutnym niezrozumieniem tematu. Klasyka to antyteza awangardy. Kiedy coś staje się klasyką przestaje być avant-garde. Avant-garde to poszukiwanie odrębności, inności, niekonwencjonalności, unikalności. Awangarda wykształciła się z potrzeby całkowitego zerwania z korzeniami klasycznej muzyki. Dalej nazwałbym to eksperymentalnym noise punkiem z elementami estetyki avant-garde.

Indie Rock/Pop. Ciekawe połączenie atmosferycznego, niemal ambientowego klimatu z kroplą post-hardcorowej energii lekko ożywiającej raczej relaksacyjny ton muzyki. Tutaj podobne klimaty, tylko bardziej emo indie rock, czasem ocierające się o screamo, ale ogólnie dość "radio friendly".

Genialny kawałek. Some will try the gift of failure There's nothing to hear That hasn't been heard Glued to the mirror Hands through his hair The faceless appears, forgotten Some wil try the gift of failure Have you seen his eyes He traded them to a blind man Still on the tracks Can't see the train Creature of lightness, no longer Some will try the gift of failure Nothing to see That hasn't been seen He shouted for days Sung just for fun The careless appears, forgotten Some will try the gift of failure And some will try... The gift of failure

Nie wiem czy metalcore przynależy bardziej do heavy metalu czy punka, choć uznaję się go za część "alternatywnego" metalu, więc... Trochę mi momentami przypomina elektroniczne elementy Shining, choć im bliżej właśnie do post-punka niż post black metalu.

Kawałek z ostatniej ich mistrzowskiej płyty. W obrębie nowoczesnego post-hardcore królują dla mnie The Mars Volta i Dillinger Escape Plan. Shellac też jest w miarę spoko, ale preferuję bardziej energiczne, nieokiełznane klimaty prog/eksperymentalne niż toczący się jak czołg sludgowy noise-punk Ale to tylko moje preferencje.

Przypomniała mi się ballada. Nie słucham wielu zespołów CCM.

Kontynuuje dyskografię DEP. Album Ire Works i kolejne świetne kawałki - już bardziej w stronę eksperymentalnego rocka niż przewagi post-hardcorowego noise-punka z poprzednich płyt. Milk Lizard chyba mój ulubiony kawałek z całej ich dyskografii.

Kawałek dla nerdów Ktoś wrzucił Brazil na youtube. Jakość dźwięku zmasakrowana. Brzmi jak połączenie neo-prog z emo-pop. Chwytliwe, ale też nie do bólu oklepana struktura kawałków.

Polecam kiedy jesteście naprawdę wkurzeni np. głupotą ludzką i macie ochotę zdemolować jakiś niczemu winny przedmiot nieożywiony. Można napisać coś w rodzaju sludge post-hardcore / noise post-hardcore.

The Mars Volta - scharakteryzować ich muzykę w jednym zdaniu? Progresywno-psychodeliczny post-hardcorowy funk metalcore. Coś w tych klimatach. Kawałki z debiutowego albumu Deloused in the Comatorium. Potem jest jeszcze lepiej. I akustyczna ballada (jakość youtube ~.~)